Bezuinigingen en veranderende wetgeving kunnen vergaande gevolgen hebben.
Een voorbeeld uit de dagelijkse praktijk maakt dat duidelijk.
De zon schijnt buiten.
Het feest van Sinterklaas is net geweest, Kerst staat voor de deur.
Maar of ze daar echt van kan genieten?
Eigenlijk niet, want eind vorige maand kreeg ze, en zij niet alleen, een brief van de gemeente over de financiële vergoeding voor huishoudelijke hulp.
Die blijft t/m 31 maart 2017 ongewijzigd, maar wat er dan gaat gebeuren weet ze niet.
Alleen al die onzekerheid is genoeg reden tot angst. En wat als het nog minder wordt?
De kans daarop is bijzonder groot, weet haar vertrouwde huishoudelijke hulp Irma.
Die komt nu al zo’n tien jaar bij haar, mevrouw Huijts, over de vloer in haar eengezinswoning.
Eerst was dat nog voor zeven uur in de week (geïndiceerd via de gemeente), maar door veranderde wetgeving moest mevrouw Huijts een aantal jaren geleden een zogeheten keukentafelgesprek houden.
Tijdens zo’n gesprek wordt gekeken wat iemand nog zelf kan (betalen) en of er nog recht is op voortzetting van de huishoudelijke hulp.
Het besluit kwam als een totale verrassing.
Van die zeven uur bleef er eigenlijk niets over.
De motivatie, heel in het kort: mevrouw kan zelf voor huishoudelijke hulp zorgen en zou daarmee geen recht meer hebben op financiële ondersteuning vanuit de gemeente.
Om de klap niet in één keer te krijgen, kreeg ze een voucher voor huishoudelijke hulp voor 2,5 uur. Nogmaals: heel kort door de bocht.
Irma weet zich dat moment nog heel goed te herinneren.
Alsof je een slag in je gezicht krijgt, vat ze het moment samen.
Waarmee ze niet alleen het resultaat omschrijft, maar ook de gang van zaken.
“Daar zat iemand met een kladblok aan tafel om te beoordelen of mevrouw nog recht had op huishoudelijke hulp! Volgens mij wist die dame totaal niet waar het over ging en wat huishoudelijke hulp nu echt inhoudt.
Maar er werd wel besloten dat de vergoeding eigenlijk naar 0 moest.
“Onbegrijpelijk, vindt Irma nog steeds, die samen met mevrouw Huijts koos voor Tzorg om de huishoudelijke hulp van 2,5 uur geregeld te krijgen.
Irma, zij werkte eerst bij Amstelring, verhuisde mee naar het bedrijf dat in 2011 actief werd in Haarlemmermeer.
Zo kon ze bij mevrouw Huijts blijven.
“Het viel al niet mee om het hele huis goed bij te houden in die 7 uur.
Stoffen en stofzuigen, het bed opmaken en regelmatig verschonen, de badkamer en het toilet bijhouden, de was verzorgen, strijken, ramen lappen – moet ik nog doorgaan?
Tijd om even een praatje te maken was er nauwelijks.
Maar je deed dat wel want je bleef gewoon even langer.
Het gaat wel om een mens waarvoor je werkt”, zegt ze met enige nadruk.
“Het is geen lopende band werk.
Je hoort soms dingen die je helemaal niet moet horen.
Je ziet dingen die je misschien niet moet zien.
Maar omdat je er elke week bent, bouw je wel een vertrouwensband op.
Je hebt het er over, maar er gaat niets naar buiten.
Ook thuis niet.
“De teruggang naar 2,5 uur vond ze vreselijk.
“Nogmaals, je kunt je werk al nauwelijks doen in die 7 uur.
Nu moest het in 2,5 uur.
Wat kun je dan nog doen?” En met tranen in haar stem: “Je bent voor sommige mensen het enige contact met de buitenwereld en dan kun je daar niet eens over praten, gewoon omdat er geen tijd voor is.”
Anno december 2016 is in die situatie nog niets veranderd.
Mevrouw Huijts heeft nog steeds de voucher voor 2,5 uur waardoor ze kan toegroeien naar de situatie dat er straks helemaal geen vergoeding meer is.
En die situatie gaat binnenkort ontstaan, blijkt uit een raadsvoorstel uit de maand november.
Daar staat: ‘Wij (de gemeente) willen de voucherregeling in 2017 voortzetten met een afbouw in uren.
Met de voucher kan nu maximaal 2,5 uur schoonmaakhulp per week worden ingekocht bij de zorgaanbieder.
In 2017 kan gemiddeld 1,75 uur schoonmaakhulp worden ingekocht.
Dit geeft inwoners de mogelijkheid om geleidelijk te wennen aan de situatie zonder voucherregeling.
Voor de zorgaanbieders betekent dit dat zij langer de tijd hebben om het aantal medewerkers aan te laten sluiten op de nieuwe contracten met de gemeente.’
Maar mevrouw Huijts heeft ook al een brief van de gemeente die een wijziging aankondigt en een datum waarna die doorgevoerd gaat worden: 31 maart 2017.
En de inhoud kent ze eigenlijk ook al via het raadsvoorstel.
Het wordt in stappen toewerken naar 0.
Hoeveel stappen dat worden en wanneer ze worden genomen, daar vindt nu overleg over plaats tussen betrokken partijen in het kader van de huishoudelijke hulp (gemeente, Tzorg, Flexicura en Axxicom).
Irma: “Dit wordt dus een complete ramp voor mevrouw Huijts en al die mensen die in een soortgelijke situatie zitten.
Hoe moeten zij nu verder?
En wat denkt u van al die mensen die via Tzorg, Flexicura en Axxicom actief zijn binnen de huishoudelijke hulp?
Daar is straks veel minder werk voor. Dus dat wordt een gang richting UWV.”
“Natuurlijk is dat erg.
Maar wat denkt u van al die mensen die straks zonder huishoudelijke hulp zitten”, klinkt het met boosheid en teleurstelling in haar stem.
Ze mag het misschien niet hardop denken, maar toen ze in de krant zag dat het gemeentehuis voor 19 miljoen verbouwd wordt, kon ze haar boosheid maar op één manier uiten: ‘Zij met hun kont op het pluche en de ouderen met hun kont in de stront’.
Reactie gemeente en Tzorg.
De gemeente reageert niet op individuele gevallen, aldus Wim Koevoet, woordvoerder van portefeuillehouder Tom Horn.
Hij wil wel aangeven ‘dat het dus geen complete ramp wordt’ zoals Irma dat nu stelt.
“Iemand die hulp echt nodig heeft, krijgt die ook.”‘
Tzorg wilde geen reactie geven, omdat zij nog in overleg is met de gemeente
Bron: HCnieuws.nl
