Jongeren: zelfstandig wonen dreigt een droom te blijven.
Goed zelfstandig wonen in een geschikte woning of woonvorm is voor veel mensen met een beperking of aandoening geen vanzelfsprekendheid.
Er is te weinig passend woningaanbod en als mensen iets aangeboden krijgen, is de hoge huur een onneembare drempel.
Vooral voor jongeren met een beperking blijkt de woningmarkt genadeloos.
Woningbouwverenigingen, zorgaanbieders en gemeenten moeten nog veel werk verzetten voordat de droom van zelfstandig wonen binnen bereik komt.
Dat geldt voor alle groepen mensen die meededen aan de meldactie Wonen van Ieder(in), LPGGz en Patiëntenfederatie Nederland.
Bijna 4600 mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking vulden de vragenlijst in.
De resultaten daarvan werden onlangs gepubliceerd met het rapport Wonen voor iedereen.
Alarm.
Veel jongeren (tot 30 jaar) deden mee aan het onderzoek.
In feite gaven zij een alarmsignaal af: ruim de helft denkt dat zelfstandig wonen buiten hun bereik ligt.
Ze lopen op tegen te weinig betaalbaar passend aanbod, grote onzekerheid over inkomen.
‘Geld blijft een probleem, mijn ouders moeten alles betalen.
Ik voel me net een bedelaar’, zegt een jongere woningzoekende.
Betere financiële regelingen (hogere inkomensvoorzieningen) helpen om de jongeren een betere startpositie te geven op de woningmarkt.
Horden.
Veel jongeren weten niet goed hoe ze allerlei voorwaarden voor zelfstandig wonen geregeld moeten krijgen.
Daarbij gaat het om hulp bij zoeken van een woning, een veilige buurt vinden, vaardigheden oefenen en de juiste zorg en ondersteuning regelen.
Een van de dringende aanbevelingen in het rapport ‘Wonen voor iedereen’ is om jongeren intensiever te helpen deze horden op weg naar zelfstandig wonen te nemen.
‘Er zijn meer groepen nodig waar je kunt leren zelfstandig te wonen.
’ Dat zou al een goed begin zijn, vindt een van de jongeren.
Eenzaamheid.
Opvallend is dat eenzaamheid onder mensen met een beperking of aandoening vooral veel optreedt onder jongeren.
Maar liefst 30% van hen voelt zich vaak of altijd eenzaam.
En hier zijn hoge eenzaamheidscijfers ook weer onder mensen met een verstandelijke beperking of psychische aandoening.
In het gemeentelijk beleid is er steeds meer aandacht voor vergrijzing en passend aanbod aan seniorenwoningen.
Deze meldactie maakt zichtbaar dat de jongeren met een beperking in het woonbeleid niet vergeten mogen worden.
Lokale belangenbehartigers kunnen de woon- en ondersteuningsvraag van deze groep op de lokale agenda zetten.
Naar eerder uitgebreider bericht over ons onderzoek wonen.
BRON : Ieder(in)